Piękno Wszechświata — Superstruny, ukryte wymiary i poszukiwanie
teorii ostatecznej, Seria: Na Ścieżkach Nauki, Prószyński i S-ka,
Warszawa 2001, ss. 428.
O teorii superstrun słyszy się wiele, ale nawet wytrawni czytelnicy
książek popularno-naukowych na ogół nie potrafią o tej teorii
powiedzieć wiele więcej nad to, iż głosi ona, że najbardziej elementarne
cząstki nie są punktami lecz poskręcanymi na różne sposoby
nitkami, czyli właśnie strunami. I oto otrzymaliśmy świetnie napisaną
książkę, z której — bez pomocy matematycznego aparatu — możemy
dowiedzieć się prawie wszystkiego o teorii strun. Autor, Brian Greene,
podaje informacje z pierwszej ręki, uczestniczy on bowiem we froncie
badań, które tej teorii zapewniają coraz to nowe sukcesy. Książka jest
przy tym napisana z niewątpliwym talentem popularyzatorskim. Nawet
pewne dłużyzny w wyjaśnieniach i niekiedy zaskakujących swoją
prostotą przykładach mają uzasadnienie w kompozycji całości: są one
napisane z myślą o mniej przygotowanym czytelniku, który od czasu
do czasu potrzebuje zwolnienia tempa wykładu, by złapać oddech
i przyswoić sobie nową treść.